Toen mijn moeder nog een klein meisje was, werd ze op school voorgelezen uit een boek van Hector Malot. Het ietwat trieste verhaal ging over een jongetje dat ‘alleen’ de wijde wereld in trok. Het jongetje had een bijzondere naam en toen mijn moeder dit hoorde wist ze het meteen: ‘als ik een zoon krijg, noem ik hem zo’. Mijn moeder werd voorgelezen uit het boek: Remi, alleen op de wereld.

Nu, eind 2015, ben ik 22 jaar gezegend met deze naam. Ik heb in 22 jaar veel meegemaakt, voor zover dat kan in 22 jaar. Ik heb een hbo-diploma op zak, ben eigenaar van een goedlopend marketingbureau en heb m’n pijlen gericht op een aantrekkelijke master. Daarnaast sport ik relatief veel en heb ik een uit de hand gelopen hobby, namelijk reizen. En dat is precies wat ik aankomende 5 maanden ga doen, ja dat lees je goed, 5 maanden.

Toen ik in juni mijn Bachelor of Arts behaalde was het voor mij logisch dat ik een tijdje de focus ging leggen op Stercq. In de tussentijd wilde ik gaan bedenken wat de toekomst mij zou brengen. Aangezien ik regelmatig buiten de comfortzone sta besloot ik om me te verdiepen in een verre reis naar landen waar ik eigenlijk altijd al heen wilde. Daarbij komend dat de westerse wereld voor mij niet de ideale wereld is en ik graag de ‘drukke’ maatschappij wil ontvluchten, besloot ik dat ik wilde gaan backpacken. Backpacken in Azië (India – Nepal – Tibet).

Naast dat de leefwijze en cultuur in de desbetreffende landen me erg aantrekt ben ik opzoek naar elementen die mijn eigen manier van leven kunnen verbeteren. Een betere bron van inspiratie kan ik me niet voorstellen. Terug naar de basis, dat is de kern van m’n reis. Ik heb altijd gehad wat ik maar wilde, maar ik wil ervaren hoe het is om te leven met ‘minder’ en daar toch genoegen uit halen. Ik ga bijvoorbeeld een week in een Boeddhistisch klooster, twee weken vertoeven in de bergen en een vrijwilligersproject rondom straatkinderen bezoeken. Ik zie dit niet als reis, maar als een groot onbekend avontuur.

Je voelt hem waarschijnlijk al aankomen: ik ga alleen op reis. Mijn moeder heeft mij de naam 22 jaar geleden gegeven, nu zal ik m’n naam daadwerkelijk waarmaken. Eind februari zal ik Nederland met veel enthousiasme en een grote rugzak verlaten.

Via deze weg probeer ik je (als er stroom, internet, tijd, maar vooral ‘wil’ is) op de hoogte te houden van m’n activiteiten, hersenspinsels en belevenissen. Voor nu ga ik me verdiepen in de cultuur en wat me te wachten staat. Je hoort van me.

A je to!