Een spandoek bij aankomsthal 4, een grote poster voor het huis en aangeplakte foto’s op verschillende plekken in St. Isidorushoeve, ofwel mijn thuiskomst is een feit. Deze thuiskomst werd verder ingeluid met een geweldig welkomstfeestje en inmiddels slaap ik alweer een week in mijn eigen bed. Een week waarin ik veel vragen kreeg over m’n avontuur. Veel vragen hetzelfde (dat maakt niet uit), maar ook veel bijzondere vragen. De meest opvallende vragen heb ik opgesomd en voor jullie beantwoord, zodat jullie weten wat ik nu echt van het avontuur vond.

Hoe was het?
De meest gestelde vraag waarin ik in enkele zinnen m’n avontuur moet uitleggen. Vrijwel onmogelijk, maar het is toch het proberen waard. M’n avontuur was namelijk fantastisch. Zoals ik tegen m’n zusje zei: ‘de beste leerschool die je ooit zult hebben’. Je leert veel over jezelf, je leert veel over andere culturen, maar je leert vooral om nergens bang voor te zijn. Bang zijn is menselijk, maar wanneer je juist niet naar dit gevoel luistert en wanneer je angst juist als een trigger ziet, dan ga je pas echt leuke dingen beleven. Uiteraard was ik de eerste dagen bang dat alles fout zou gaan en uiteraard was ik bang dat ik nooit terug zou keren. Maar door dit gevoel juist uit te dagen heb ik ervoor gezorgd dat ik een van de beste tijden in m’n leven heb beleefd!

Wat was het mooiste moment?
Dit is een hele lastige, want ik heb zoveel dingen meegemaakt. Het antwoord op deze vraag is dan ook niet één specifiek moment, maar een situatie. Er waren namelijk verschillende situaties waarin ik geen beschikking had over elektriciteit, internet en warm water. Dit was in de woestijn en in de jungle in India, in de bergen in Nepal en uiteraard in Tibet. Echt terug naar de basis, iets wat ik enorm graag wilde ervaren. En het zijn zulke mooie momenten als je rustig in de buitenlucht een boek leest en niemand die de intentie heeft om een gesprek aan te knopen. Heerlijk alleen, afgesloten van de buitenwereld.

Welke muziek luisterde je het meest?
Ik had een iPod Nano bij me die bomvol stond met allemaal soorten muziek. Uiteraard stond het album ‘Into the Wild‘ van Eddie Vedder erop, maar ook Nick en Simon. Van Bob Dylan tot Dotan en van de Red Hot Chili Peppers tot Tame Impala. Een artiest die me toch het meeste voorzag van goeie muziek was Xavier Rudd. Deze Australische singer-songwriter maakt perfecte muziek voor als je urenlang onderweg bent. Maar eerlijk gezegd, af en toe een nummer van K3 maakt je ook wel blij!

Hoeveel foto’s heb je gemaakt?
Vijftienduizend (15.000). Dit wil ik terugbrengen naar een eigen ontworpen fotoboek. Dus wees niet bang dat je alle foto’s moet aanschouwen als je koffie komt drinken.

Wat miste je het meeste?
Ik ben eigenlijk niet zo van het missen. Uiteraard mis je je familie en vrienden, maar dit is niet zo ernstig dat ik op de helft van m’n avontuur terug wilde keren. Qua voedsel betreft miste ik toch wel de stroopwafels. Hoewel het Indische en Nepalese voedsel over het algemeen erg zoet (en pittig) is, had ik af en toe wel een momentje dat ik graag zo’n lekker Nederlands koekje wilde.

Kende je enige tegenslagen?
Nee, niet echt. Ik had wel een maand lang last van de ‘Dehli-belly’ en dat kostte me dan ook een paar kilo’s lichaamsgewicht, maar voor de rest heb ik geen situaties gehad die ik echt als tegenslag kan bestempelen.

Was je echt alleen op de wereld?
Soms voelde het dat zo en dat voelde goed. Maar ik ben in totaal maar zo’n 9 dagen echt alleen geweest. Voor de overige dagen leer je altijd nieuwe mensen kennen waarmee je dingen onderneemt. Dat is het grote voordeel als je alleen gaat reizen, dat je zoveel nieuwe mensen leert kennen. En dat betekent: veel slaapadresjes over de hele wereld voor volgende avonturen!
Wat ik meestal deed als ik alleen was, was de stad ontdekken. In contact komen met lokale mensen en proberen alle toeristische attracties te ontwijken en echt te integreren in het leven van de mensen die daar leven. Voor de rest heb ik veel boeken gelezen. In totaal 22 boeken en ik bracht 8 boeken mee naar huis waaraan ik nu ga beginnen. Van boeken over cricket tot Bollywood-romans, van alles heb ik uitgelezen.

Heb je jezelf gevonden?
Een veelgestelde vraag. Een vage vraag eigenlijk, want wanneer vind je jezelf? Ik weet wel dat ik nu beter weet wat m’n lichaam wil en of ik hierna moet luisteren of juist niet. De fysieke uitdagingen hebben me wel een andere mindset gegeven. Een lichaam is namelijk tot veel meer in staat dan dat je ‘denkt’. En daarnaast de adrenaline die vrijkomt bij onder andere de bungeejump, dat is een gevoel wat niet te beschrijven is, maar wel verslavend is. Dat houd je op de been in lastige situaties. Dus ja, ik heb iets in mezelf gevonden, mede door meditatie, waar ik wel beter van ben geworden!

Zou je het weer doen?
Jazeker! India is te groot om in één keer te ontdekken, dus ik moet daar eigenlijk nog een keer naar toe. Ik zou ook graag andere landen op de wereld zien en dan vooral de koudere delen. Canada, IJsland, Scandinavië etc. Mijn droom is om toch wel om ooit Antartica te bezoeken en daar te overleven, maar ook de Kilimanjaro beklimmen. Dat klimmen is ook iets wat ik veel meer wil gaan doen, meer avontuurlijkere sporten!
Voor de aankomende zomervakantie heb ik geen plannen, misschien blijf ik wel lekker thuis of ik doe een stedentripje ergens in Europa. Het feit is dat alleen-op-de-wereld.nl niet zal verdwijnen. Alle avonturen die ik in de toekomst beleef zal ik hier verslag van doen. Ik vernam dat m’n verhalen goed in de smaak vielen en ben jullie dan ook dankbaar voor de steun de afgelopen maanden. Dat ik m’n verhalen toch niet voor niets heb geschreven! Nogmaals dank en tot het volgende avontuur. In de tussentijd staat de koffie thuis (!!) klaar!

Namasté!