Verschillende klimaten is wat ik verwachtte voorafgaand aan dit avontuur, maar deze extreme weersverandering had ik niet ingecalculeerd.

Toen ik Goa verliet ging ik op pad naar Kolkatta (Calcutta) om vervolgens door te reizen naar Darjeeling, een stadje aan de voet van de Himalaya. Goa liet ik achter met een temperatuur van 45 graden Celsius en ik kwam een dag later aan in Darjeeling waar ik met m’n korte broek en t-shirt in de sneeuw stond, 5 graden Celsius (naar boven afgerond). En dat is toch wel even wennen.

De vlucht van Goa naar Kolkatta was een goed voorbeeld dat niet alles vlekkeloos kan verlopen tijdens een reis. Doordat m’n eerste vlucht vertraagd was miste ik de overstap in Mumbai. Na lang bureaucratisch geneuzel had ik eindelijk een gratis nieuw ticket, maar moest ik wel 6 uur wachten. Tijd voor een frisse neus in de buitenlucht en dus verliet ik het vliegveld, met toestemming van de veel te brede gewapende beveiliger. Toen ik een kwartier later weer naar binnen wilde werd ik geweigerd. In gebrekkig Engels zei de beveiliger: ‘Je mag niet meer naar binnen. Geheime dingen worden hier niet getolereerd. Je moet wachten tot 2 uur voordat je vlucht vertrekt’. En daar stond ik dan, midden in de nacht voor het vliegveld van Mombay. Gelukkig werd er in de Burger King een cricketwedstrijd herhaald en hoefde ik me maar 3 uur te vervelen. 

Het WK cricket heb ik trouwens op de voet gevolgd. Tot grote teleurstelling van de gehele bevolking en een grotere teleurstelling van mij werd India in de halve finale uitgeschakeld door de West-Indies, die er uiteindelijk met de grote prijs van doorgingen. Ze speelden in het stadion in Kolkatta, wat ik de dag ervoor had bezocht, tegen Engeland. De West-Indies wonnen in een zinderende finale. Iets wat ik zo af en toe nog herhaal tegenover m’n Engelse reisgenoten.

Vanuit Darjeeling ging ik door naar Karmi Farm waar ik m’n eerste noemenswaardige hikes deed. Ondanks de langdurige ‘Dehli Belly’ waarbij ik enkele kilo’s lichaamsgewicht verloor, voelde ik me erg fit en sterk tijdens de hikes. Top van de berg was ongeveer 3000 meter boven zeeniveau en dan verwacht je natuurlijk een prachtig uitzicht. Helaas dacht Moeder Natuur hier anders over en schonk ze mij een potdicht wolkendek. Dat is dus echt met je hoofd in de wolken!

Andere wandelingen deed ik in het Nepalese Chitwan National Park. Want ja, ik ben inmiddels in Nepal en heb India achter me gelaten. Chitwan staat bekend om de grote variatie diersoorten die hier leven. Als je dan na 20 minuten wandelen direct een slapende neushoorn op 30 meter ziet, weet je dat Moeder Natuur iets aan het goed maken is. Naast deze neushoorn ontmoette ik olifanten, herten, krokodillen, een enorme hoeveelheid vogels en een hoop insecten. Oh en 2 gekko’s in de slaapkamer die elke nacht een poging deden om zichzelf voort te planten.

Dat de neushoorn in Nepal bijzonder is bleek wel uit de verhalen van de gids. Hij vertelde over de gruweldaden uit het verleden en vulde aan dat de neushoorns in Chitwan tegenwoordig gelukkig niet meer bedreigd worden. Mede door de goede controles op stroperij. De beste man vertelde de gruweldaden met tranen in z’n ogen en een brok in z’n keel, dan weet je dat dit de juiste gids op de juiste plek is.

Om de afgelopen weken avontuurlijk af te sluiten stapte ik in een rubber boot en ging raften in de omgeving van Kathmandu. Een rivier bestaande uit moeilijkheidsgraad categorie 3 en 4 was de perfecte plek waar Moeder Natuur zich van haar wilde kant liet zien. Naast het kamperen aan de rivier was de afsluiter een sprong van een 10 meter hoge cliff. En dat was toch wel even een momentje.

De afgelopen weken las ik een half dozijn boeken, at ik spareribs op de laatste avond in India, vierde ik Nepalees nieuw jaar, danste ik meerdere malen met locals en danste ik mee tijdens een Nepalese dansavond!

Het is een fijn gevoel om in een ander klimaat en midden in de natuur te leven. De eenvoudige levensstijl en de aanwezigheid van bijzondere dieren maakt het erg waardevol. Nature plays, nature wins.

Die eenvoudige levensstijl is iets wat ik de aankomende 10 dagen zeker ga voortzetten, of ik nu wil of niet. De silent retreat in een boeddhistisch klooster start morgen en ik ben erg benieuwd. 10 dagen lang letterlijk en figuurlijk radiostilte waarna de Annapurna op me wacht. Hopelijk gunt Moeder Natuur me daar betere uitzichten!

Namasté en ssst..